Sylvia Hennequin 27-2-69 tot 4-5-2017

Sylvia – krachtvrouw

www.sylviahennequin.com

Drie jaar geleden kreeg ik een telefoontje van Sylvia.
Ze wilde dolgraag leren zingen en vroeg mij of ik haar dat kon leren.
Ze gaf ook aan heel ziek te zijn en misschien nog maar even tijd te hebben. Ik heb toen gelijk tijd vrij gemaakt voor haar en ben begonnen haar kennis te geven van zingen.
Ze vond het fantastisch om de stem te begrijpen en ze was ook goed.
Sylvia zong zeer verschillende stukken en verraste me vaak met haar muziekkeuze. Ze wilde alles beheersen. Dus elke keer als ik haar iets nieuws leerde, zocht zij de stukken uit die hier bij hoorden. Zo zong ze bijvoorbeeld stukken van Sia, Portishead, Dido, Skunk Anansie (en veel anderen).
Ik heb haar menig maal de raarste dingen laten doen.
Zo kon ze bijvoordbeeld door mijn kamer kruipen om zo een bepaald gevoel op te roepen in de song.

Een tijdje had ze ook samen les met Annemarie van Oosterwijk en dat was soms best vermoeiend voor mij.
De dames konden dan soms te snel van hot naar haar springen en ik moest hen dan in het gareel houden.
Overigens wel erg gezellige uren!

Ze had een prachtige heldere stem die ongelofelijk makkelijk naar ‘edge’ kon gaan.
Haar klankkleur was ook heel licht en soms was haar geluid bijna te breekbaar.
Ze genoot altijd enorm van zingen en was er ook van overtuigd dat dit haar in haar genezing hielp.

Regelmatig hebben we geprobeerd om elkaar vaker te zien; ook buiten de lessen om.
Maar op de een of andere manier is dit heel vaak niet gelukt. Dan had ik geen tijd, of zijn kon niet op het voorstelde tijdstip. Nu betreur ik dit intens; ik had haar heel graag beter leren kennen. Ze was zo uniek.

Ik ben een paar keer bij haar geweest toen ze a ziek was; ze was altijd zo positief, en vroeg niets.
Ik had dan ook de hoop dat ze er nog zou zijn na mijn vakantie. Maar ik stuurde haar sms’jes, echter ik kreeg geen antwoord. Toen haar broer me belde om me uit te nodigen bij haar laatste uren, schrok ik toch erg.
Als ik had gekunt, stapte in gelijk in het vliegtuig, echter ik was niet snel genoeg.
Ik heb haar niet meer gezien en niet meer gesproken en niet meer gevoeld.

Ik heb gelukkig toch nog een beetje afscheid mogen nemen, door bij haar dienst te zijn.
Wat een verlies.
Wat zal ik jou missen, mooie vrouw.

Ik heb Fe gelukkig nog op les en zal haar tot haar 18 lesgeven.
Zo ben jij toch nog een beetje bij mij.

Het ga je goed, lieve Sylvia, waar je nu ook moge zijn.
En misschien komen we elkaar ooit nog een keer tegen.
Dat zou fijn zijn.