Op 22 juni vertrek ik naar Trondheim. Precies om middernacht stap ik bij Britta op de kamer. Ik heb haar ruim 9 maanden niet gezien, maar het voelt weer als gisteren.
We treffen elkaar dit keer in Noorwegen, Trondheim, in de stad waar Betty woont. En zij en Bernt zijn 25 jaar getrouwd en dit vieren ze op de 24e. Wij zijn uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn, om te zingen, te kletsen, om te feesten.
Britta en ik verkennen Trondheim een beetje op vrijdag. We hebben een prima hotelkamer en zijn beide verrast door het licht wat de hele nacht schijnt. Er is geen schemering en voortdurend licht.
We zijn beide erg moe door al het werk wat we hebben gedaan de afgelopen periode. We bezoeken het fort en kijken een beetje rond.
In de avond gaan we met Frode repeteren op ‘helplessly hoping’, Betty wil dit graag horen op haar kerkdienst. Britta en ik kiezen alle2 een partij en wachten op Kristin, die elk moment zal binnenkomen uit IJsland. En ja hoor, na een uur is Kristin er ook.
En het klinkt gelijk superleuk.
Britta zingt ook nog een song met Frode en ook Kristin zal een eigen song zingen met orkestband.
Dan op zaterdag worden we opgehaald en beleven we de hele trouwerij van Betty en Bernt.
We ontmoeten ook 2 zoons van Betty en haar neef met baby en vriendin. Het is een fantastische dag.
We zingen helplessly hoping en genieten enorm. Frode speelt ook prachtig!
In de studio zingen Betty, Kristin en Britta ieder een song met Frode. Ik neem zelf mijn impro’s voor Rhiannon op. Britta leidt me hier doorheen. Ik ben nog nooit zo nerveus geweest. Ik droop (zweet) uit mijn kleren van ongemak.
En we hebben een gezamelijke impro opgenomen. Hieronder de liedjes van de meiden en de impro van ons allen.
Min Far (mijn vader) – Betty en Frode
Diamonds and rust – Kristin en Frode
Harvest moon – Britta en Frode
Impro – Britta, Kristin, Betty, Inge en Frode
Concert op woensdag
Ik zing rebel met mijn orkestband.
Op ons concert zing ik ook ‘horizon’ voor Carla, en ze is weer bij me ๐ Ik geloof er niet in, maar ik kan haar voelen. Elke keer als ik aan haar denk is ze vlak bij me. Ik ben zoveel van haar gekregen. Ik hou zo veel van haar.
Ook hier nog een keer helplessly hoping. Het stuk leent zich zo voor ons drieen. We kunnen zo mooi mengen.
En we zingen als ‘geintje’ Listen in drieeen gedeeld op ons concert. We hebben alle 3 hard gewerkt aan onze hoge edge’s en dat laten we nu horen en zien ๐
Britta en ik zijn nu inmiddels dood en doodmoe. We komen er achter dat we alle2 niet echt diep slapen door het voortdurende licht in de nacht. Elke dag is weer veel indrukken en best wel rennen. We waren all heel moe bij aankomst, maar nu na een week slecht slapen zijn we doodop.
Fantastisch is wel dat we naar Stokkoya gaan, nog noordelijker, en we hebben schitterend weer.
In Stokkoya zing ik voor Rhiannon aan zee: ‘my one and only love’. Het is berekoud en ik ben moe en hees en ik geniet totaal!
Dit kleine seminar is weer een bijzonder succes.
Wij vieren zetten elkaar op grote hoogte.
Ieder van ons leert zoveel belangrijke dingen over zichzelf en haar zang en haar mogelijkheden..
Ik ben enorm blij dat wij dit al jaren zo doen.
Het komende jaar zal waarschijnlijk bij Britta zijn, maar het kan ook bij mij zijn.
Ik mag wel gaan nadenken over workshops en dergelijke.
En ik ben aangenomen voor ‘ALL THE WAY’ van Rhiannon en beter nog, Britta gaat ook mee!!!
Dus in 2018 zal ik een week in Hawai, in California en in Montreal met Britta samen zijn in de leer bij improvisatie deskundige Rhiannon. Ik ben er enorm zin in. Mijn doel is mijn eigen natuurstem en mijn artiestwezen weer te vinden want dat is soms ver zoeken.
